Atacama, Salar de Uyuni en Salta

Tijdens mijn laatste update waren we onderweg naar de Atacama woestijn.
Daar hebben we twee fantastische dagen gehad. Een super mooi en afwisselend landschap. Echt onbeschrijfelijk. Op de eerste dag hebben we een tour naar de geisers, El Tatio, gemaakt. Hiervoor moesten we vroeg ons bed uit, 4 uur en in 1,5 uur rijden, stegen we van 2500 meter naar 4300 meter. Hier moest mijn lichaam behoorlijk aan wennen. Een sprintje trekken zat er niet in. Het was wel waard om daar met de zons opgang te zijn.
Aan het einde van de middag stond onze tour naar Vallei de La Luna op het programma. Ook super bijzonder, met aan het eind een fantastische zonsondergang. Zie foto's in het album.
De volgende dag maakte we een dagtour naar de red rocks, zoutvlakte en de flamingo's. Het weer was behoorlijk wisselvallig, maar daardoor was het uitzicht elke seconde weer anders. De Atacama mag wat ons betreft zeker niet ontbreken als je een bezoek brengt aan Chili.
De volgende ochtend mochten we opnieuw vroeg ons bed uit omdat we een driedaagse tour naar Salar de Uyuni (Bolivia) hadden geboekt. Na een slow start vanwege de sneeuw in de bergen en Chileense chauffeurs die hier niet mee om wisten te gaan, kwamen we aan bij de grens met Boliva. Hier stond onze englisch speaking tourguide, Nevie, al op ons te wachten en bleken we met nog vier andere Nederlanders in de auto te zitten, arme Peter. Vanaf het eerste moment was de sfeer goed en vielen we van de ene bezienswaardigheid in de andere. Super mooie meeren met allemaal een andere kleur, duizenden flamingos, enorme rotsen (voor Peter 1 grote klimspeeltuin), geisers, te veel om op te noemen. De eerste nacht sliepen we op 4600 meter. Tijdens het eten hadden we nog nergens last van, maar misschien lag dat aan de grote hoeveelheid coca bladeren waar we de hele dag op hadden gekauwd, haha. Maar vanaf het moment dat we naar bed gingen, werd het een drama. Kort ademig, hoofdpijn, dorst. Typische verschijnselen van hoogte ziekte, niet echt iets waar je blij van werd.
Gelukkig daalde we snel op de tweede dag en sliepen we die dag maar op 3200 meter. Dat ging me beter af. Deze nacht sliepen we in het zout hotel en zoals de naam al zegt was alles gemaakt van zout. Heel bijzonder om mee te maken.
De laatste dag was het dan zo ver, Salar de Uyuni, de grooste zoutvlakte ter wereld. Het had de hele nacht geregend en dat zorgde voor fantische reflectie. Op een gegeven moment weet je niet meer wat onder of boven is. Peter had een studie gemaakt van perspectief foto's en het resultaat daarvan kunnen jullie bewonderen in het album.

Na deze driedaagse moest er helaas weer lang gereisd worden. Eerst van Uyuni naar Villazon met de nachtbus. In Bolivia hebben de bussen helaas niet echt veel luxe, dus dat was even afzien.
Daarna te voet de grens over met Argentinië, twee uur wachten in de regen en kou, en toen nog een keer 8 uur de bus in naar Salta. Daar aangekomen, had de reis wel iets gedaan met ons immuunsysteem, dus besloten we twee nachten in Salta te blijven.
Hier heb ik ook mijn verjaardag gevierd, met een lief taartje van Peter en voor de rest chillen in bed. Ook ben ik verwend met een mooi horloge, wat mij in Nederland weer fit moet krijgen, haha.
De tweede dag Salta, een leuke city tour gemaakt en daarna de nachtbus in naar Resistancia. Dit keer op luxe stoelen met veel beenruimte en zelfs een maaltijd. Hier blijven we vandaag en vanavond reizen we door naar de beroemde watervallen in Iguazu. Deze stonden heel hoog op mijn lijstje, dus ik ben super benieuwd hoe ze er in het echt uit zien.
Na Iguazu vliegen de naar Buenos Aires om daar onze wereldreis af te sluiten. Het is raar dat het einde nu toch echt in zicht komt, maar persoonlijk vind ik het ook wel fijn om weer terug te keren naar Nederland en iedereen weer te zien.
Tot snel. Xxx